Een tijdje terug zat ik bij onze bank... om nog vanalles te regelen voor de lening.
Waarop de gebruikelijke vraag kwam 'En klaar voor 1 september?', dit jaar... niet...
Waarop het gesprek vervolgd werd met... zou je niet voor de bank willen werken?
Waarop ik dan weer wat dom keek van... Ik in een bank?
Maar toen ik de uitleg kreeg, kriebelde het weer om mijn langvervlogen 'droom' om boekhoudster te worden op te pikken en misschien toch een kansje te wagen in die wereld.
De spontane sollicitatie werd verstuurd... Zo zeker als wat van mijn keuze...
En vandaag (een week later) kreeg ik telefoon... van het hoofdkantoor... Of ik wel heel zeker was van mijn keuze... en toen werd ik lichtjes paniekerig... ben ik wel zeker?
Maar aan de andere kant, wat heb ik te verliezen? Het wachten op een telefoontje om ergens een vervanging te kunnen doen? (Is het niet dat ik momenteel geniet van de keuze die ik vorig schooljaar heb genomen...) Eerst volgt er toch een gesprek en nog een assessment... en dan pas zou je er zeker van kunnen zijn of je het niet hebt, of wel...
Ik waag het er gewoon op... we zien wel weer verder... Het is iets heel anders, jep da's waar... Maar wie weet wat de toekomst voor me in petto heeft... en dan kan ik tenminste zeggen... moest het niets worden... Ik heb het geprobeerd! :)
het leven is aan de durvers, zeggen ze, dus veel succes!
BeantwoordenVerwijderenDa's mijn motto ook van de laatste dagen/weken... :)
BeantwoordenVerwijderenVeel succes! Vaak zijn de onverwachte kansen de mooiste!
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me dat jij op een wijze manier omgaat met keuzes. Je verwoordt zo mooi hoe je tot een beslissing komt.
BeantwoordenVerwijderenIk duim mee dat je op een plek terechtkomt waar je graag bent, of dat nu een school of de bank is!
een lieve groet
Gewoon doen! Kan je later niet zeggen " had ik maar ... " Succes in elk geval!
BeantwoordenVerwijderenThx allemaal!
BeantwoordenVerwijderen@ Janusje: in feite ben ik gewoon heel onzeker... ;) Maar ik probeer... Ik heb 2 jaar geleden een risico genomen door een job te laten vallen, waar ik kon blijven en ik heb dat dit jaar weer gedaan... Gewoon omdat ik het moeilijk had met mezelf er in terug te vinden. Dit jaar lag het emotioneel ook heel zwaar en ik heb de knoop voor mezelf en mijn (mentale) gezondheid moeten doorhakken. En dat van de bank, is een gelukkig (of ongelukkig) toeval... Ik wil het gewoon proberen... Anders blijf ik met de twijfels zitten of het nu iets voor mij was of niet... :) Het gewoon op je af laten komen en als je het er moeilijk mee hebt, (zo doe ik het toch) babbelen met mensen rondom je... Het helpt je verder en maakt je (vaak) sterker om een bepaalde keuze toch of net niet te nemen. Toen ze me belden heb ik gevraagd of ik later op de dag mocht terugbellen. En dat heb ik gedaan... :) En nu mag ik testen afleggen om te zien of het wel mijn 'roeping' is... :)
Gewoon doen zou ik zeggen. Je kan later nog terug naar de klas. En dan heb je wat bedrijfswereldervaring om door te geven aan de kids.
BeantwoordenVerwijderenJe bent nooit getrouwd met je job, het zijn keuzes die terug ongedaan kunnen worden gemaakt.
(dat klinkt nu wel heel fors, maar het zijn zo'n meningen die je aan het denken zetten)
Veel succes in alle geval, eender waar!
Zo moet je tegenwoordig denken he... :)
BeantwoordenVerwijderenGewoon doen! dan kan je alvast het je niet verwijten dat je het niet hebt geprobeerd...alvast veel succes!
BeantwoordenVerwijderenVeel succes! Wie niet waagt...
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat er iets moois uit komt voor je...
Ik vind dat supermoedig van je! Ik heb een paar jaar geleden ook besloten om niet terug te gaan naar een school waar ik wel terug naartoe mocht, en ik heb daar nooit spijt van gehad. Veel succes!
BeantwoordenVerwijderen