Bloggerdeblog...

Bij het zien van al die blogjes, kreeg ik kriebels om er zelf ook eentje te starten.
Ik heb er dan wel al eentje voor mijn klasje, maar een persoonlijke heeft toch net dat ietsje meer... :)
En wat doe je anders op een regenachtige zondag?

Misschien kan ik me best eventjes voorstellen... Ik ben Katrien Roosen en ben in het verleden een stevig studentje geweest. Vandaar de naam Flex. Misschien is daar ook mijn passie voor het naaien geboren? Ik zou het niet echt weten, maar de dag dat ik die naam toegeroepen kreeg, had ik een knutsel-naai-werkje gemaakt.
Misschien eventjes het verhaaltje hier neerschrijven... Zo wordt alles wat duidelijker...

"Ergens september 2004: Ik was net vice-praeses van Didasco in Hasselt en werd gevraagd om toe te treden tot Dionysia, de enige echte vrouwenclub van Hasselt. En ja je zegt niet zomaar nee tegen een club en toch zeker al niet als je van het studentenleven houdt (en geproefd hebt). We kregen het thema 'The Addam's Family' voor onze doop... Maar welke rol wou ik nu opnemen? Al snel besloot ik om die baby met zijn drie benen te zijn. En ijverig begon ik een oude broek stuk te knippen om een andere oude broek 3 benen te geven. Bij gebrek aan vulling heb ik toen plastic zakken gebruikt, maar de broek was na de doop toch om weg te gooien... Dat wil je gewoon niet als souvenir houden!
Op die doop hadden we een toneelstukje voorbereid en ja als baby moet je af en toe 'verschoond' worden. Dus hadden we dit ook maar eventjes uitgebeeld. Maar in het hevige van de zenuwen, de spanning en noem maar op... zwierde ik alledrie de benen in de nek... En sindsdien word ik dus vaak aangesproken als Flex..."

Na die ene keer een verkleedelement te maken voor deze doop heb ik geen naaiwerkjes meer gemaakt.

Maar sinds enkele maanden kriebelde het zo erg (vooral omdat ik nooit mijn 'goesting' vond in de winkels) om er toch mee te starten. Ik ging op zoek naar mogelijkheden om te leren naaien. En ik vond... een cursus van 3 dagen in de zomer in Hasselt bij het Doppahuis. Maar ik had nog geen naaimachine...
Mama was heel trots dat ze haar naaimachine aan mij kon uitlenen/geven. Maar toen ze mij op een bezoekdagje bij de grootvader eens wou laten zien hoe het werkte, kreeg de machine kortsluiting en kwam er niets dan rook uit... Gedaan met het plezier... Wat nu? Ik had hem de dag er op al nodig.
Mijn grootvader wist een oplossing. De naaimachine van bobonne (mijn grootmoeder die jammer genoeg dement werd sinds enkele jaren) stond er nog en werd al jaren niet meer gebruikt. Hij gaf met plezier de naaimachine aan mij  en zo was de start toch gered!

Aanschouw hier, mijn trouwe nieuwe vriend...

De cursus heeft me veel geleerd en dat op zeer korte tijd. Ik maakte op die drie dagen een eenvoudig A-lijn rokje en een zomerkleedje (wat toch een beetje moeilijker was). Maar ik ben trots op het resultaat en draag hen met plezier in de zomermaanden... Ook al zie je er enkele foutjes aan.

Nu zijn de kriebels zo groot geworden dat ik niet meer van ophouden weet... en ik sloot me dan ook aan bij 'Het Leuvens Stiksel'.